209 Manuela

Manuela, Manuela
Ik was met haar alleen
We keken naar elkaar
We spraken van de liefde
Het was toch zo mooi Aaahh
Het leek een droom die nacht
Dat had ik niet verwacht
Ze keek me aan en zei:
Wanneer is dit voorbij? Aaahh
Geluk was toen dichtbij
Ik weet nog wat ze zei:
Ik vertrouw op jou, breng mij
nu gauw naar huis… Aaaaaaaaah


We reden door de nacht
De radio heel zacht
Het kon niet mooier zijn
’t Leek een eeuwig refrein Aaahh
Ik raakte zo verward
En reed opeens te hard
Ze lachte nog naar mij
Maar toen was het voorbij Aaahh
Een auto kwam eraan
Het is zo snel gegaan
Wat heb ik door mijn schuld
Haar aangedaan… Aaaaaaaaah


♫

Ze lag daar zwaargewond
Een glimlach om haar mond
Alsof ze zeggen wou:
Het lag niet aan jou Aaahh
Het was een ongeluk
Toch is mijn leven stuk
Ik bid tot God
Dat hij haar teruggeeft aan mij Aaahh
De dokters vechten door
Ze weten niet waarvoor
Wat heb ik door mijn schuld
Haar aangedaan… Aaaaaaaaah