179 Als ik toch eens rijk was

Ik bouwde prompt een huis met zeventig kamers
Vloeren bedekt met dik tapijt
Een glazen koepeldak voor een zee van licht
Drie mooie trappen waarvan een naar ’t dak
De tweede naar beneden leidt
De derde dient alleen maar voor ’t gezicht

Dan zouden op m’n erf de kippen en ganzen
Zingen in duizendvoudig koor
Snaterend, kakelend, gakkend zo hard als ’t kan
En al dat ’kwakwakwa kwekkwek, u-u-u’
Dat klonk als trompetten in je oor
Dan wisten ze: Daar woont een schatrijk man
Aijaijaijaijaij


Ik zie m’n Golden al behangen met juwelen
En met een dubbele onderkin
Koeken bakken, al wat haar hart begeert
Ik zie haar trots als een pauw al wand’len door de straten
Ai, wat heeft dat mens ’t naar d’r zin
Als ze ’t hele huis tiranniseert