125 Ik ben gelukkig zonder jou

Het is nu eindelijk een feit
Ik ben je kwijt, ik ben je kwijt
Je knoeit de as van je sigaar
Nu voortaan verder maar bij haar
Je vraagt me niet meer wat we eten
Ik kan van nu af aan vergeten
Wat jij het liefste ’s avonds lust
Zelfs hoe je vroeger hebt gekust


Geen bon vivant die ’s avonds laat
Naar leugens zoekend voor me staat
Je lach, je stem, te harde stap
Weergalmen niet meer op de trap
Je hoeft niet stiekem meer te fluist’ren
En ik niet aan je deur te luist’ren
Ik kan vergeten wie je bent
En dat ik je heel goed heb gekend


Het geeft niet wat men van me denkt
Ik zie wel wat de toekomst brengt
Voorlopig rust, geen commentaar
Op elke krulspeld in mijn haar
Je kunt je medelijden sparen
’k Heb net als voor we samen waren
het voeteneinde van het bed
Bij de verwarming neergezet